Films en spiritualiteit

Op 14 maart werd tijdens de grote vergadering van VPTZ West-Brabant & Tholen de avond ingevuld met theologe Marjeet Verbeek (1960). Zij heeft zich gespecialiseerd in film en hedendaagse spiritualiteit. Zij doceerde mediapedagogiek, spiritualiteit en vrouwenstudies theologie aan Fontys Hogeschool Theologie Levensbeschouwing en geeft lezingen over de relatie film en spiritualiteit. In 2011 volgde zij een opleiding tot ritueel begeleider bij afscheid. In oktober 2014 won zij samen met dr. T. van den Berk de Louis Hartlooper Prijs voor Filmjournalistiek voor hun publicatie Het filmgesprek: woorden aan droombeelden wijden (Meinema, 2013).

Marjeet kondigde fragmenten van films aan (uit Volver, Wit, Simon en What we did in our holiday) die iedereen aan het denken zetten en nog meer laten voelen. Soms kunnen films met afscheidsrituelen op hun tijd vooruit blijken te lopen, zien ze een ontwikkeling die er op dat moment nog niet is, maar wel gaat komen.

We zien afscheidsrituelen uit onze westerse cultuur, maar ook uit andere culturen. Immers, rituelen rond sterven, dood en rouw zijn van alle tijden en plaatsen. Zowel traditionele als eigentijdse rituelen worden ons voorgeschoteld – al tonen de filmbeelden dat daarin altijd een persoonlijk symbool van de overledene centraal moet staan.

Rituelen rond sterven, dood en rouw zijn zogenaamde rites-de-passage. Ze slaan een brug tussen leven en dood, tussen kwetsbaarheid en veerkracht, ja soms heel subtiel ook tussen verdriet en vreugde. En dat is van belang, want als iemand sterft dan worden we geconfronteerd met misschien wel het grootste mysterie van ons leven: onze sterfelijkheid. Rituelen rond afscheid helpen ons die grenservaring gestalte te geven, te ondergaan en ermee in het reine te komen.

De huidige filmcultuur biedt een rijkdom aan bezielende en bemoedigende beelden rond sterven, dood en rouw. Films geven uitdrukking aan wat mensen bezielt wanneer het levenseinde op hun pad komt.

De films en de woorden van Marjeet komen echt binnen, zijn inspirerend, ontroerend en troostrijk tegelijk.

Jammer, dat we geen tijd meer hebben om de beelden van de film ‘Departures’ te zien, ook een aanrader voor iedereen.

We hebben deze film in onze bibliotheek, dus er is geen reden om deze film niet alsnog te zien. Laat het weten!

 

Tekst LJS

 

Tiende editie Café Doodgewoon West-Brabant: Manu Keirse

Café Doodgewoon West-Brabant donderdag 20 april – Manu Keirse

Manu Keirse is een bekende klinisch psycholoog uit België. Hij is hoogleraar in Leuven en een expert in patiënten begeleiding, rouwverwerking en de palliatieve zorg.

Manu Keirse live horen spreken is een inspirerende en onvergetelijke ervaring. Zijn ontroerende verhalen komen uit de praktijk. Daarom zijn we heel blij te kunnen melden dat hij op donderdag 20 april te gast is bij de tiende editie van Café Doodgewoon West-Brabant.

Manu Keirse heeft in het verleden menig boek over palliatieve zorg en rouw geschreven. Daarin gaat hij uitvoerig in op de vele emoties die gepaard gaan met verlies (‘Stil verdriet’, ‘Vingerafdruk van verdriet’, ‘Helpen bij verlies en verdriet’, om er een paar te noemen).

Palliatieve zorg is voor Keirse het toevoegen van leven aan de dagen die nog komen, alles doen wat je kunt om te zorgen dat iemand zo zinvol mogelijk kan leven tot de laatste dag: de pijn stillen, comfort geven en goed informeren. Palliatieve zorg begint in het ideale geval op het moment dat de diagnose van een ongeneselijke en levensbedreigende ziekte wordt gesteld. Ze vult curatieve zorg aan of versterkt ze. Palliatieve zorg kan zich dus uitstrekken over een lange periode. Een optimale palliatieve zorg zorgt ervoor dat de patiënt de regie van zijn levenseinde zoveel mogelijk in eigen handen neemt.

In 2014 publiceerde Keirse het boek ‘Zie de mens’, een opvallende oproep om de verregaande fragmentatie in onze maatschappij een halt toe te roepen. Hij pleit voor een radicaal nieuwe manier van kijken, een manier die de waarde en waardigheid van mensen centraal stelt. Want pas als we dat doen, kunnen we waarachtig met elkaar omgaan. En dat is misschien wel de echte uitdaging als je zorg wilt dragen voor anderen, in je gezin en familie, in de opvoeding en in de zorgverlening.

In 2015 kwam zijn boek ‘Als ik er niet meer ben’ uit, over de laatste fase van het leven. Je leeft maar één keer, maar hetzelfde kan natuurlijk ook gezegd worden van sterven. Een goede aanpak van de laatste fase van je leven kan je toelaten op een mooie manier afscheid te nemen. Dit boek is bedoeld voor iedereen die zich wil voorbereiden op het levenseinde, maar ook voor mensen die anderen hierin willen bijstaan.

De entree is vrij.

Aanmelden moet wél deze keer, dat kan via: cafe@doodgewoonwestbrabant.nl.

Het maximaal aantal mensen dat in de Binnentuin van TWB past is helaas al bereikt.

We zijn nu een reservelijst aan het bijhouden. Mensen die zich hebben aangemeld en een bevestiging hebben ontvangen vragen wij, als zij toch niet in de mogelijkheid zijn om de avond bij te wonen, om zich af te melden . Zo kunnen wij de mensen op de reservelijst blij maken.

Er is aan de achterkant van TWB een grote parkeerplaats.

L-Jorritsma-Smit