Introductietraining november 2019 VPTZ West-Brabant & Tholen

Elke vrijwilliger begint, voor hij of zij ingezet wordt als vrijwilliger in de palliatieve terminale zorg, met een Introductietraining VPTZ.

Op dinsdag 19 en 26 november werd de training gehouden bij TWB in Roosendaal. Ellen van der Weijde, Joke Frankhuijzen en Gemma Wagemakers begeleidden de aspirant-vrijwilligers.

Aan de orde kwamen o.a.

  • Vrijwilliger bij VPTZ – rollen, het werk, de visie van VPTZ.
  • Palliatieve terminale zorg: fundamenten, geschiedenis en organisatie.
  • Communicatie rondom ziekte en dood, waarden en normen rondom doodgaan.
  • Verlies, dood en rouw: Hoe ga je om met emoties van anderen en van jezelf.
  • Veiligheid en hygiëne bij de verzorging.
  • ‘Een goede dood’: rol en beleving vrijwilliger, ethische aspecten, beslissingen rondom het levenseinde.

 

Met deze training word je als vrijwilliger goed voorbereid op het werk dat je gaat doen. Je ontdekt wat het werk inhoudt, wat je zoal tegen kunt komen en wat van jou wordt verwacht. De training geeft je ook inzicht in of het VPTZ-vrijwilligerswerk bij jou past. Voorafgaand aan de training krijg je een inlogcode voor de online zelfstudie. Daarmee bereid je je voor op de trainingsbijeenkomsten.

VPTZ West-Brabant & Tholen is geweldig blij met de nieuwe vrijwilligers!

 

Bert Keizer

Verslag Café Doodgewoon West-Brabant 19 september 2019

“De geboorte van de noodzaak van de palliatieve zorg”

Over Bert Keizer

Bert Keizer werkte tot aan zijn pensioen als verpleeghuisarts, nu werkt hij bij het Expertisecentrum Euthanasie (Levenseindekliniek). Daar kunnen mensen terecht die hun euthanasiewens in het eigen circuit niet gehonoreerd krijgen. Hij schrijft o.a. columns voor Trouw, Filosofie Magazine en Medisch Contact en is auteur van ‘Voltooid leven’.

De geneeskunde is twee keer wakker geworden. De eerste keer was in 1850 toen er geleidelijk een einde kwam aan de mosterdpleisters en het zinloze verwoestende aderlaten.

De tweede keer was in de jaren ’70 van de vorige eeuw toen het succes verstikkend leek te werken. Uit deze gebeurtenissen is de palliatieve geneeskunde en de euthanasiepraktijk voortgekomen.

We zullen tijdens deze avond ook een blik werpen op waar we nu zijn aangekomen.

Op het eerste gezicht lijkt dit toch een beetje een overbodige avond voor hen die regelmatig Café Doodgewoon bezoeken.  Zij zijn vaak actief betrokken in de palliatieve zorg en weten maar al te goed dat er nog veel te doen is.

Maar toch…….de zaal in Bravis zit goed vol.

Bert schetst op zijn geheel eigen wijze, vaak met lichte humor, maar ook met pijnlijke directheid, een beeld van de huidige stand van zaken m.b.t. het stervensbeleid.

In een chronologische tijdlijn vertelt hij over de ontwikkelingen in de geneeskunde. Namen van o.a. Jenner (pokken), Semmelweis (kraamvrouwenkoorts), Mathijsen (gipsverband) en Pasteur (sterilisatie) komen langs. We mogen er trots op zijn, maar de euforie over al deze ontwikkelingen leidde wel tot: “We gingen maar door met leven, leven, leven, en dan de dood, maar er was nooit aandacht voor …sterven”.

Met krachtige quotes en persoonlijke voorbeelden geeft Bert de huidige situatie aan:

– De trend van nu is oud worden met zinloze geneeskunde

– Geneeskunde loopt tegen de lamp omdat ze geen moment van stoppen kent

– In ziekenhuizen wordt beroerd gestorven, als je goed wilt sterven moet je zorgen uit het   ziekenhuis te blijven

-We zijn nu 50 jaar aan het kletsen over euthanasie

Natuurlijk komt ook euthanasie ter sprake. Bert is er duidelijk over. Sommige categorieën zijn hier heel lastig. Denk aan psychiatrische patiënten en mensen met dementie.

Zijn stelling is: “ik woon liever in een land waar de stervensbegeleiding goed geregeld is, dan in een land waar de euthanasie goed geregeld is.”

Als altijd is er tijd genoeg om vragen te stellen.  Zo komt het proces tegen de arts die euthanasie pleegde bij een demente vrouw ter sprake, waarbij Bert Keizer aangeeft het pijnlijk te vinden dat over de rug van de arts naar een uitspraak van de Hoge Raad wordt gewerkt. Duidelijk wordt dat de vraag om euthanasie vaak betekent: ‘Ik heb moeite met lijden’. Er is behoefte aan goede stervensbegeleiding.

Tja,…. Dat wisten velen van ons al, maar wat vind ik het fijn om het eens zo lekker duidelijk en met compassie te horen.

 

Tekst: Aad Joosten, Etten-Leur 23-9-19

 

 

 

Café Doodgewoon West-Brabant: Met het einde in zicht

Willemjan Slort over zijn nieuwe boek ‘Met het einde in zicht’.

Alweer een inspirerende bijeenkomst bij Café Doodgewoon West-Brabant.  Huisarts Willemjan Slort is een prettige, vanuit eigen praktijk en boek vertellende, kenner van de palliatieve zorg. Hij neemt ons met woord en beeld mee naar de kern van de palliatieve zorg:

Verdiep je in de ander en sluit er bij aan!

In zijn verhaal en boek beschrijft hij hoe hij tot een begrippenlijst van 19 items is gekomen die zorgen voor goede communicatie. Hij noemt dit de AAA lijst = Aanwezigheid, Actueel, Anticiperen. Een mooie checklist die nu veel gebruikt wordt.

Aanwezigheid heeft natuurlijk te maken met tijd, rust, ruimte, samen, enz. Dat wat we bij de VPTZ  “Er zijn” noemen. Een mooie zin die bleef hangen: “Zorg dat je met lege handen naar de ander gaat”.

Actueel heeft te maken met praten over de huidige situatie, dus bijvoorbeeld diagnose, prognose, klachten ,enz.

Anticiperen heeft te maken met vooruit kijken, het vervolg.

Aan de hand van een aantal verhalen uit zijn boek bespreekt Willemjan op zeer interactieve wijze wat hij nou bedoelt met zijn AAA lijst, een goed hulpmiddel voor communicatie in de palliatieve zorg.

Het 2e deel van de avond bestaat uit het bekijken en bespreken van de korte film “Er zijn, als het er om gaat”, die mede mogelijk is gemaakt door een geldelijke bijdrage van Monuta Helpt. Patricia Notting van Monuta is aanwezig om de cheque te overhandigen aan voorzitter Bram Klijnsma.

Deze film kan een goede bijdrage leveren aan de bekendheid en de toegevoegde waarde van de vrijwilligers in de palliatieve, terminale fase en is te bekijken op de website  van VPTZ West-Brabant & Tholen: www.vptz-westbrabanttholen.nl.

Kortom: Alweer een heerlijke en nuttige avond bij Café Doodgewoon. En we zaten toch maar fijn met dat mooie weer in een tuin, al was het dan de binnentuin van TWB.

Noteer alvast de volgende bijeenkomsten in de agenda: 19 september komt Bert Keizer (reserveren noodzakelijk) .

Op 21 november 2019 zullen we de interactieve lezing en workshop van Mariska van Veenen en Margot Verkuylen brengen. Hoe doe je dat, het hebben over doodgaan? Mariska en Margot hebben elkaar gevonden in hun missie om het praten over doodgaan normaler te maken. Vanuit hun vak en vanuit hun persoonlijke ervaringen gaan ze hier samen met de zaal de dialoog over aan. Betrokken, vakbekwaam en met de nodige humor.

Zie ook de Power Point van Willemjan Slort op de website www.doodgewoonwestbrabant.nl

 

Tekst: Aad Joosten

 

 

 

 

 

In Memoriam

Op zaterdag 22 juni hebben we afscheid genomen van onze geweldige vrijwilliger Joop Groeneveld.

Tijdens het laatste gesprek vroeg de geestelijk verzorger van Groenhuysen aan Joop: wat zou je willen meegeven aan ieder tijdens je laatste dienst?

Joop: ”Heb een open blik, open ogen. Er is meer dan alleen het maakbare. Sta open voor andere culturen, los van het materialisme, want dat maakt je ongelukkig. Neem de tijd om te kijken, naar de natuur, tijd om adem te halen. Neem de tijd voor stilte.”

Alles wat Joop met liefde deed, verbond hem dieper met anderen en maakt hem onvergetelijk. Daarom is vooral de liefde nu ook oorzaak van verdriet en gemis. En toch blijft ze het mooiste wat een mens in zich draagt. Omdat we kunnen liefhebben, zijn we geliefd. Precies de liefde maakt ons onsterfelijk. Ze tilt ons op over de grenzen van ons kwetsbare lichaam en van ons aardse bestaan. Joop geloofde hierin: dat het einde niet het einde is. Dat we opgenomen worden in een groter geheel. Op een bepaalde manier zag Joop uit naar dat laatste stuk, op weg naar een nieuw begin. Er waren geen losse eindjes meer, alles was gezegd, gevoeld, doorleefd.

Joop is nu uit de tijd gegaan, maar we kunnen er zeker van zijn dat hij in uw harten voortleeft. En af en toe, als onze blik valt op iets in de natuur, op het water van de Oosterschelde, op de levensboom in bloei, als we even stilhouden, lacht Joop u toe, met heldere, open ogen. Dat is zeker.

De ochtendbries heeft geheimen
en wil ze kwijt aan jou.
Val niet weer in slaap.
Vraag wat je werkelijk wilt.
Val niet weer in slaap.
Mensen lopen in en uit over
de drempel
waar de twee werelden elkaar raken.
Daar is het gat van de deur,
hij staat open voor jou.
Val niet weer in slaap.[Rumi]

Tekst: Louise Smit

 

 

Amerikaanse Picknick

Op een regenachtige dag in mei kwamen meer dan 30 vrijwilligers af op de Amerikaanse picknick in het Brabantse Klein-Zundert. Deze prachtige locatie is bomentuin ‘Tuinvreugd’ van onze VPTZ-vrijwilliger Jan, die samen met zijn vrouw Diny een weiland heeft omgetoverd tot een waar bomenparadijs.

      

Zij hebben alle bomen hier zelf opgekweekt. Dat maakt de 2,5 hectare grote tuin voor de eigenaren en bezoekers extra bijzonder. Jan en Diny zijn er dagelijks mee bezig. Dat loyale en betrouwbare van Jan komt natuurlijk door zijn Keltische bomenhoroscoop. ‘Ik ben een spar, geheimzinnig en gesloten. Ik ben betrouwbaar en een goede partner. Dat klopt best wel, vraag maar aan Diny’, zegt Jan daar lachend over.

 

Jan is sinds 2014 ook vrijwilliger bij de stichting Vrijwilligers Palliatieve Terminale  Zorg West-Brabant & Tholen, en dit is het tweede jaar waarin hij zijn arboretum beschikbaar stelt voor de Amerikaanse picknick van deze organisatie. Wat het weer betreft hebben we geen geluk. De natuur is blij met de hoognodige regen, maar wij opteren een volgende keer voor een zonnige dag. Dan kan Jan ons nog meer vertellen over alle wetenswaardigheden van zijn tuin. Hij raakt niet uitgepraat, en wij niet uitgeluisterd!

 

De meegebrachte heerlijkheden smaken geweldig en de sfeer is, zoals altijd, bijzonder gezellig.

 

Tekst: Louise Smit

Foto’s: Ria Roggeband & Louise Smit

Cheque Roparun voor scholing VPTZ

Verpleeghuis en woonzorgcentrum Mariahove ligt in het rustieke dorp Ossendrecht aan de rand van de mooie Brabantse Wal. Op maandagavond 29 april klonk het feestelijke jazz orkest oude stijl Rue d’Anvers, de muzikale formatie uit Bergen op Zoom. De zaal zat vol en de medewerkers van Mariahove zorgden voor een natje en een droogje. Spreker Jeff van den Bergh nam het voortouw en bedankte namens het Comité Doorkomst Roparun Ossendrecht (CDRO) vele mensen.

Ossendrecht heeft in 2018 wederom de tweede prijs Roparunstad in ontvangst genomen, goed voor € 22.500. De opbrengst gaat in zijn geheel naar Goede Doelen in de gemeente Woensdrecht. VPTZ West-Brabant & Tholen is één van de gelukkige ontvangers. De € 2000 wordt besteed aan scholing van de vrijwilligers. Scholing in Complementaire Zorg is door het bestuur van VPTZ West-Brabant & Tholen tot één van de speerpunten van 2018 gemaakt.

Het Kennis Instituut KIcozo gaat in het najaar de scholing hand- en voetmassage verzorgen voor de eerste 12 vrijwilligers. Dit kunnen fijne extra zorgmomenten zijn die met kleine moeite groot welbevinden kunnen geven aan mensen in de palliatieve fase.

VPTZ bedankt alle mensen van het Doorkomst comité in Ossendrecht, de beide Roparun ploegen en Jeff van den Bergh en secretaris Lilliane van den Bogaert in het bijzonder.  Burgemeester Steven Adriaansen van Woensdrecht sloot de avond af met een toost, belovend zichzelf in te zetten voor de stad tijdens de Roparun 2019.

Tekst: Louise Smit

Café Doodgewoon West-Brabant

Op woensdag 26 juni juni staat Café Doodgewoon in het teken van de nieuw gemaakte korte film over vrijwilligers van VPTZ, waaraan Mick en Maria hebben meegewerkt, en het nieuwe boek van Willemjan Slort: In Met het einde in zicht.

Levensechte verhalen over hoe zorgverleners met ongeneeslijk zieke mensen en hun naasten communiceren. Zorgverleners, patiënten, naasten en nabestaanden vertellen over hun wensen, emoties en dilemma’s. Dit boek gaat over communicatie met mensen met kanker, maar ook over communicatie bij hartfalen, nierfalen, dementie of COPD. De verhalen laten zien hoe waardevol en ontroerend goede gesprekken in de laatste levensfase kunnen zijn, maar laten ook zien hoe schrijnend het is als de communicatie niet goed verloopt. Daarom ook suggesties om de communicatie in de praktijk te verbeteren. Deze datum is verplaatst van 20 juni naar 27 juni! Binnentuin van TWB, Belder 2, Roosendaal. De zaal gaat open om 19:00 uur. Start 19:30 uur. Van te voren opgeven hoeft niet, maar mag wel.

Op 19 september zal Bert Keizer, specialist ouderengeneeskunde en filosoof, naar Roosendaal komen. Recent maakte hij de overstap naar de Levenseindekliniek. Hij schrijft maandelijks voor Medisch Contact. Ook is hij columnist bij Trouw en schrijver. Deze avond wordt niet gehouden bij TWB, maar in de aula van Bravis Roosendaal.

Op 21 november zullen we de interactieve lezing en workshop van Mariska van Veenen en Margot Verkuylen brengen. Hoe doe je dat, het hebben over doodgaan? Mariska en Margot hebben elkaar gevonden in hun missie om het praten over doodgaan normaler te maken. Vanuit hun vak en vanuit hun persoonlijke ervaringen gaan ze hier samen met de zaal de dialoog over aan. Betrokken, vakbekwaam en met de nodige humor. Met dilemma’s en voorbeelden uit de praktijk en vanuit de zaal. Locatie: Binnentuin van TWB, Belder 2, Roosendaal. De zaal gaat open om 19:00 uur. Start 19:30 uur. Van te voren opgeven hoeft niet.

Samenwerken en bieden van aandacht

Klik hier voor de Animatiefilm VPTZ

Tekst:

Tijdens dialoogbijeenkomsten spraken verpleegkundigen en vrijwilligers met elkaar. Over samenwerking in hospices, zorginstellingen en bij mensen thuis. En de waarde daarvan voor de cliënt én de mantelzorger. Over het luisteren en het bieden van aandacht. Over het echt van betekenis zijn voor iemand in de laatste periode van zijn leven.

Meer weten over dialoogbijeenkomsten of deze samenwerking? Neem dan contact op met VPTZ Nederland of Fibula.

Lees hieronder de volledige filmtekst.

Hoe zorgen we er samen voor dat iemand zijn laatste levensfase zo goed mogelijk doormaakt? Tijdens dialoogbijeenkomsten spraken verpleegkundigen en vrijwilligers met elkaar. Over samenwerking in hospices, zorginstellingen en bij mensen thuis en de waarde daarvan voor de cliënt én de mantelzorger. Over het luisteren en het bieden van aandacht en steun aan alle betrokkenen. Over het echt van betekenis zijn voor iemand in de laatste periode van zijn leven.

Maar er waren ook vragen. Wat kunnen en mogen vrijwilligers doen? En hoe werken zij samen met verpleegkundigen en mantelzorgers?

Deze samenwerking heeft voor iedereen voordeel. Vrijwilligers vullen aan wat mantelzorgers doen. Zoals waken, voorlezen en hulp bij verzorging. Ze verrichten geen medische handelingen. Mantelzorger krijgen de gelegenheid om op adem te komen, een boodschap te doen en ’s nachts rustig te slapen. En het geeft verpleegkundigen een gerust gevoel om te weten dat er iemand is als zij er eventjes niet zijn.

Vaak horen we: ‘had ik maar geweten dat ze er zijn, dan had ik ze eerder ingezet’. Dus weet dat ze er zijn. Ga met elkaar in gesprek. Want samen zorgen we ervoor dat niemand alleen hoeft te sterven. Er zijn 11.000 vrijwilligers beschikbaar door heel het land

Nieuwe vrijwilligers

Op woensdag 23 januari 2019 werd in Etten-Leur een nieuwe enthousiaste groep VPTZ-vrijwilligers verwelkomd.

VPTZ-vrijwilligers zijn er om mensen in hun laatste levensfase en hun naasten te ondersteunen. Het verzorgen van een geliefde in die periode is zwaar, ook al is er hulp van de huisarts en thuiszorg. Als het levenseinde nadert, wordt de zorg over het algemeen intenser en intensiever.

Alle VPTZ vrijwilligers worden getraind en worden voortdurend bijgeschoold.

De meeste vrijwilligers hebben een zorgachtergrond of zijn ervaringsdeskundigen. Ze hebben zelf een dierbare verloren en weten daardoor hoe dat voelt, maar hebben ook geleerd om dat eigen verlies in een context te plaatsen.

Vrijwilligers verrichten geen medische, verpleegkundige handelingen of zware huishoudelijke taken, maar vullen datgene aan wat familieleden en vrienden zelf doen. Zoals hulp bij persoonlijke verzorging, voorlezen of waken. Zo krijgen de naasten de gelegenheid even rust te nemen, een boodschap te doen of ’s nachts rustig te slapen.