Café Doodgewoon West-Brabant op donderdag 9 februari om 19.30 uur, de Binnentuin van TWB, Belder 2, Roosendaal.
Deze keer gaat Café Doodgewoon West-Brabant het onderwerp ‘Euthanasie en de Levenseindekliniek’ behandelen. Wie komen daarvoor in aanmerking? Wat is de rol van de Levenseindekliniek?
Simon van Hemsbergen, huisarts in Willemstad, is ook arts bij de Stichting Levenseindekliniek (SLK). Hij houdt een presentatie over zijn werk voor de SLK. Het verhaal van Simon duurt ongeveer een uur. Na de pauze gebruiken we de resterende tijd voor vragen en discussie en staan nog even stil bij het meest recente wetsontwerp van de minister en D66.
Na afloop is er ruimte en tijd om onder het genot van een hapje en een drankje na te praten. De toegang is gratis. Aanmelden hoeft niet maar mág wel. Dat kan via cafe@doodgewoonwestbrabant.nl.
In 2017 zullen we vier maal een Café Doodgewoon West-Brabant organiseren. Op donderdag 20 april gaat Manu Keirse een lezing houden.
Voor donderdag 13 juli wordt het programma ingevuld met een theaterstuk.
Op donderdag 9 november zal specialist ouderengeneeskunde Lisette Birkhoff een avond verzorgen over Stoppen met Eten en Drinken: STED
Vrijwilligers en professionele zorgverleners in de palliatieve zorg met elkaar in contact brengen om de samenwerking te bevorderen door ervaringen uit te wisselen en informatie te delen rond de palliatieve zorg aan de hand van thema-avonden. De palliatieve patiënt staat hierbij steeds centraal, uiteindelijke doel is om zo optimaal mogelijke zorg te verlenen aan de palliatieve patiënt in de regio.
Op dinsdag 10 januari 2017 werden de vrijwilligers en hun partners welkom geheten bij de feestelijke nieuwjaarsbijeenkomst van VPTZ West-Brabant & Tholen in Bovendonk in Hoeven. Door samen het glas te heffen heeft het bestuur iedereen willen bedanken voor hun grandioze inzet in het bijstaan van mensen in hun laatste levensfase en hun naasten.
Blij dat jullie “er zijn”, zo opende bestuurslid Jan Luijten de avond. Traditioneel komen mensen die op enigerlei manier verbonden zijn, beroepshalve, politiek of sportief, in januari samen om elkaar het beste voor het komende jaar toe te wensen. Ook wij zijn uitgenodigd voor een feestelijke nieuwjaarsbijeenkomst van onze vrijwilligersorganisatie, dit keer op Conferentiecentrum Bovendonk , een locatie “vol inspiratie”.
Jan Luijten
Als bestuur zijn we er om onze organisatie draaiende te houden: voldoende menskracht op het gewenste kwaliteitsniveau, gefaciliteerd door onze geldverstrekkers. Hoewel, de centrale motor voor dit draaien is in de handen van Ellen en Louise, samen met regiocoördinatoren Koosje, Joke, Terry Gemma en Hermie. Ellen weet haar enthousiasme over ons werk, zowel intern als buiten onze organisatie overtuigend en innemend over te brengen. Graag een groot applaus voor hen allemaal.
Communicatie over het VPTZ-werk is onmisbaar, uiteenlopend van praktische zaken op de werkvloer van de cliënt tot abstracte beleidszaken. Graag wijs ik op de diverse informatiebronnen : websites van onze VPTZ West-Brabant & Tholen, van het Landelijk Steunpunt VPTZ, van Café Doodgewoon West-Brabant en van het Netwerk Palliatieve Zorg. Je ziet duidelijk dat ook maatschappelijk en politiek de laatste levensfase meer aandacht krijgt. De thema’s voltooid leven en euthanasie kwamen en komen geregeld in de pers.
Het aantal inzetten in 2016 is gestegen naar ruim 150. We kregen 134 nieuwe cliënten, waarvan 25 intramuraal, terwijl er 19 meekwamen uit 2015. Als bestuur willen wij opnieuw waardering en respect uitspreken aan alle vrijwilligers, voor jullie bereikbaarheid, inzetbaarheid, geleverde inzet en inlevingsvermogen in 2016.
Het voeren van gesprekken met mensen dichtbij hun sterfbed is een van de vaardigheden van onze vrijwilligers. Dat deed ook een Australische verpleegster werkzaam in de palliatieve zorg. Ze schreef er een boek over: “The top five regrets of dying”, waarin mensen aangaven hoe ze terugkeken op hun leven. Jan somt ze op:
Ik wilde dat ik de moed had gehad om trouw te blijven aan mijzelf , in plaats van te leven zoals anderen van mij verwachtten. Veel patiënten betreurden dat ze hun dromen zo snel hadden opgegeven (associatief gedrag);
Ik wilde dat ik niet zo hard had gewerkt. Blijkbaar spijt, te weinig tijd te hebben gehad voor partner en kinderen;
Ik wilde dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens uit te spreken. Onderdrukte emoties hadden tot verbittering en wrok geleid;
Ik wilde dat ik mijn vriendschappen beter had onderhouden. Blijkbaar misten mensen hun vroegere vrienden;
Ik wilde dat ik mezelf had toegestaan om gelukkiger te zijn. Angst voor verandering had ervoor gezorgd dat veel mensen waren blijven hangen in een leven waar ze eigenlijk niet tevreden over waren.
Naast “guilty pleasures” kennen we blijkbaar ook “guilty regrets”. Volledig zonder spijt te sterven lijkt echter een illusie. Maar om aan het eind achter alle voornoemde 5 punten een vinkje te moeten zetten, dat is weer het andere uiterste. Jan citeert tot slot een frase van beeldhouwer Marc Quinn: “Alle koolstof atomen in je lichaam hebben deel uitgemaakt van andere lichamen -van mens, dier of plant. Na je dood gaan ze weer op in de koolstofketen. Het leven is een cyclus en dat is een troostrijke gedachte (“ the circle of life”)”. Deze bewoording klinkt wetenschappelijker dan : “mens, gij zijt uit stof gemaakt en tot stof zult gij wederkeren”. Dat duidt nu al op as en de woensdag na carnaval , maar dás nog te vroeg ondanks de religieuze sfeer die Bovendonk nog uitademt. Laten we er voor onszelf eerst maar een geanimeerd samenzijn van maken met straks ook een smakelijke koolstof-intake.
Regiocoördinator Ellen van der Weijde bedankt natuurlijk de jubilarissen (Tineke, Dieneke, Avril, Corrie, Joke en Toos) en noemt de vrijwilligers die ziek zijn, of om andere reden vanavond niet aanwezig konden zijn.
Een prachtig gedicht van Nelson Mandela sluit haar relaas af. Daarna wordt er lekker gegeten en gedronken. Dank aan Raymond Koek voor de foto’s.
Het is weer een hele geslaagde en gezellige avond.
