Hallo allemaal,

Mijn naam is Rian Dagelinckx, gelukkig getrouwd met Michel en moeder van Floor (20) en Twan(17). En we hebben een hond genaamd Rico van bijna 12 jaar.

Mijn verhaal bij de VPTZ begint in februari 2014, wanneer ik een artikel in de Bode lees over de VPTZ om vrijwilligers te werven.

Eind 2011 was mijn vader overleden in het ziekenhuis en kort daarna bleek mijn moeder uitzaaiingen van longkanker te hebben in haar hoofd. Nadat mijn moeder een aantal weken alleen thuis geweest was, gingen er dingen mis met betrekking tot de medicatie.

Omdat we bezorgd waren om haar langere tijd alleen te laten, hadden we in overleg met haar contact gezocht met de hospice in Bergen op Zoom, waar ze kort daarna terecht kon. Na een verblijf van vier weken in de hospice, met de laatste week palliatieve sedatie, is ze begin augustus 2012 rustig ingeslapen. De goede en liefdevolle zorg in de hospice zal me altijd bijblijven.

Maar, ik kan me goed voorstellen dat mensen graag in hun vertrouwde omgeving afscheid willen nemen van hun dierbaren en het leven. Vandaar dat ik mij aangemeld heb bij de VPTZ om te ondersteunen in een intensieve periode van zorg voor cliënt en familie.

Dit werk brengt mij heel veel inzichten in mijzelf en ik leer daar na bijna 7 jaar nog steeds van. Heb een aantal voor mij zware en indrukwekkende inzetten gehad en geleerd dat je niet alles kunt controleren en beheersen. Eigenlijk niet veel, behalve ER ZIJN en de cliënt in zijn waarde laten. En dat valt niet mee als je zelf denkt dat het anders kan. Daarbij heb ik mijn neus wel eens gestoten en daardoor geleerd om beter te observeren en te luisteren, plus NIVEA in te zetten.

Door mijn inzetten ontmoet ik mensen die mij inspireren, door mij kennis te laten maken met nieuwe dingen of leuke adressen om te eten of vakantie te vieren, of door anders te denken.

Het contact met mijn coördinatoren en collega’s ervaar ik als zeer waardevol. De keren dat ik het moeilijk had tijdens of na een inzet werd er naar me geluisterd en ben ik ondersteund. Plus alle extra’s, zoals de bijeenkomsten, lezingen, trainingen en cadeautjes geeft mij het gevoel dat ik gewaardeerd word door de organisatie. Het is een warm bad.

Dit werk vind ik niet altijd even gemakkelijk maar het maakt het leven voor mij waardevoller en ik voel me meer maatschappelijk betrokken. Omdat ik huisvrouw ben is dit mijn lijntje naar de maatschappij. Gevarieerder dan dit werk kun je het niet krijgen. Veel verschillende mensen ontmoeten, en kennis maken met nieuwe plaatsen en situaties. Het maakt me flexibel, zodat ik niet vastroest in mijn patronen.

Naast mijn bezigheden voor het zorgen voor mijn gezin en huishouden, lees ik graag, doe ik aan Pilatus, rommel graag in en rondom huis, ga graag uit eten en geniet van een uitstapje of vakantie. Wat nu wat lastiger is in deze tijd met Corona, maar ik geniet wel meer van wat ik heb. En ben me bewuster van de goede dingen des levens.
Leef bij de dag en blijf gezond!

Ik geef de pen graag door aan Jolanda Langen.

Lieve groet,

Rian Dagelinckx