Op een regenachtige dag in mei kwamen meer dan 30 vrijwilligers af op de Amerikaanse picknick in het Brabantse Klein-Zundert. Deze prachtige locatie is bomentuin ‘Tuinvreugd’ van onze VPTZ-vrijwilliger Jan, die samen met zijn vrouw Diny een weiland heeft omgetoverd tot een waar bomenparadijs.
Zij hebben alle bomen hier zelf opgekweekt. Dat maakt de 2,5 hectare grote tuin voor de eigenaren en bezoekers extra bijzonder. Jan en Diny zijn er dagelijks mee bezig. Dat loyale en betrouwbare van Jan komt natuurlijk door zijn Keltische bomenhoroscoop. ‘Ik ben een spar, geheimzinnig en gesloten. Ik ben betrouwbaar en een goede partner. Dat klopt best wel, vraag maar aan Diny’, zegt Jan daar lachend over.
Jan is sinds 2014 ook vrijwilliger bij de stichting Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg West-Brabant & Tholen, en dit is het tweede jaar waarin hij zijn arboretum beschikbaar stelt voor de Amerikaanse picknick van deze organisatie. Wat het weer betreft hebben we geen geluk. De natuur is blij met de hoognodige regen, maar wij opteren een volgende keer voor een zonnige dag. Dan kan Jan ons nog meer vertellen over alle wetenswaardigheden van zijn tuin. Hij raakt niet uitgepraat, en wij niet uitgeluisterd!
De meegebrachte heerlijkheden smaken geweldig en de sfeer is, zoals altijd, bijzonder gezellig.
De feestelijke bijeenkomst op 10 februari jl. heeft een speciale uitstraling gekregen door een ongewone gebeurtenis. De avond is overigens voor iedereen een heel gezellige avond geworden, maar voor jubilaris Nel Biemans in het bijzonder.
Rond de klok van vier uur worden de vrijwilligers verwacht in de gerieflijke locatie Brasserie Tivoli in Oudenbosch. Een ‘aangeklede borrel’ staat op de uitnodiging, partner of introducé is welkom. Dit draagt bij tot een geroezemoes van stemmen, mensen die elkaar hartelijk begroeten en bijpraten. Sommigen hebben elkaar al een tijdje niet gezien. De stemming zit er al snel goed in.
Bram Klijnsma
Na een uurtje vraagt voorzitter Bram Klijnsma de aandacht. Hij heet de VPTZ-ers met aanhang van harte welkom. “Het gaat goed met VPTZ West-Brabant & Tholen, zo vertelt hij. Financieel zijn we een gezonde organisatie. Dat komt o.a. door de subsidie die we ontvangen, maar ook door sponsoren en andere inkomsten zoals bijvoorbeeld de Lionsclub Scaldis, Monuta en Charitas Roosendaal”.
Bram somt een aantal wetenswaardigheden op over 2014:
150 inzetten, waarvan 15 intramuraal.
17 nieuwe vrijwilligers, 3 introductiecursussen.
Een nieuw logo, de vernieuwde website.
Wisselingen in het bestuur, opvolging van vrijkomende functies die wonderwel vrij eenvoudig te verwezenlijken zijn. Dit geldt ook voor het werven van de coördinatoren, we hebben er nu 5!
Verder was er plaats voor deskundigheidsbevordering, zijn we naar Huissen geweest en waren er de grote bijeenkomsten. Een vol jaar, 2014 en veel plannen voor het nieuwe jaar, 2015.
Bram: “Dit jaar gaan we verder met het werven van nieuwe vrijwilligers. In maart start er weer een nieuwe cursus voor aspiranten. Er zijn projecten waaraan gewerkt wordt: er komen nieuwe folders, er wordt aan een kwaliteitssysteem gewerkt en een heel nieuw project is ‘Café Doodgewoon’. Verder komt er een workshop waar de vrijwilligers leren hoe je omgaat met cliënten met een oorlogsverleden. Ook de samenwerking met zorginstellingen, Netwerk Palliatieve Zorg en Stichting Stem is volop in ontwikkeling. Verder is het belangrijk voor onze afdeling PR-activiteiten te ontplooien, te werken aan naamsbekendheid. Ik hoor het van vrijwilligers: ’de familie waar we werken, die weet wel wat wij doen. Maar in onze eigen omgeving weten mensen vaak niet wat wij doen’. Daaraan gaan we werken.
Voorts wil ik de mensen bedanken die met veel energie de kar trekken, de bestuursleden, Ellen en Louise, de coördinatoren en ook Rianne, Aad, Lucien en Raymond. Maar vooral: de vrijwilligers, want die staan altijd klaar. ‘Als we bellen zegt negen op de tien vrijwilligers: Ja!’ dit hoorde ik van een van de coördinatoren en vind dit heel bewonderenswaardig.
VPTZ West-Brabant & Tholen heeft een goede toekomst volgens de voorzitter. Het enthousiasme waarmee iedereen werkt helpt daarin mee. Het bestuur zal zijn uiterste best blijven doen om het de vrijwilligers en coördinatoren mogelijk te maken hun werk voor de cliënten zo goed mogelijk uit te voeren. Een goed 2015 voor eenieder die betrokken is met VPTZ West-Brabant & Tholen!”
De microfoon wordt overgenomen door Ellen van der Weijden die een prachtige tekst voorleest.
Ellen: “Dan nu aan mij de eer om wat mensen in het zonnetje te zetten”.
Zij roept de coördinatoren naar voren: Lenny, Monique, Joke en Terry. Koosje kon vandaag helaas niet aanwezig zijn. “Eén keer in het jaar moet het mogen om jullie, ‘en plein public’ te vertellen hoe groot de waardering is. Voor jullie geldt echt: ‘er zijn als het er omgaat’. Bij de cliënten, vrijwilligers en naar elkaar toe. Wij zijn een team samen met Louise, ieder met z’n eigen taken. Jullie verantwoordelijkheidsgevoel, nauwgezetheid en heel veel tijd, maken dat de VPTZ West-Brabant & Tholen is wat het momenteel is. Dank jullie wel! Dat verdient een bloemetje en natuurlijk een groot applaus”.
Lenny Verresen, Rya den Engelsman en Joke Keur
Dan is het de beurt aan de jubilarissen. Voor 3 vrijwilligers zijn er bloemen omdat ze vijf jaar vrijwilliger zijn: Rya den Engelsman, Joke Keur en Lenny Verresen. Voor iedere jubilaris heeft Ellen een bijzonder persoonlijk woord. Dat geldt ook voor de jubilarissen die tien jaar vrijwilliger zijn: Jolanda Langen en Miek van den Bergh. Riet Dekkers is 15 jaar vrijwilliger, alle lof en felicitaties. Vervolgens is het de beurt aan Nelly … Ellen: “24,5 jaar is zij vrijwilliger bij VPTZ, wat een tijd. Samen hebben we besloten om jou in september in het zonnetje te zetten, daar kom je niet onderuit. Nelly bedankt!
Surprise!
“Tot slot, Nel Biemans, een bijzonder jubileum, zij is 25 jaar vrijwilliger. Zo bijzonder dat wij hebben gemeend de mensen uit te nodigen, die jou dierbaar zijn”. Nel staat naast Ellen en ziet met verbazing haar geliefden binnen komen. Dat heeft ze vast niet verwacht. “En omdat het zo een bijzonder jubileum is” vervolgt Ellen, “wil ik graag het woord geven aan óók bijzondere man, de burgemeester van Halderberge, Giel Janssen”.
“Ze zeiden tegen mij: je moet daar eens naar toe gaan, daar is vanavond een speciaal feestje, van de vrijwilligers in de palliatieve zorg”, zo begint de burgemeester zijn verhaal. Hij vertelt dat hij het bijzonder vindt waar onze vrijwilligers mee bezig zijn.
“Toen ik me aan het inlezen was, me erin verdiepte realiseerde ik mij hoe bijzonder dit werk is. Iemand begeleiden in de laatste fase. Je kunt dat meemaken in je persoonlijk leven, dan neem je afscheid van iemand. Bij jullie gebeurt dat dus vaak, ik krijg daar toch een beetje kippenvel van”. Hij richt zich tot Nel: “Ik heb begrepen dat u dit al 25 jaar doet. Ik heb eens uitgerekend hoe oud u was toen u met dit werk begon, ik dacht: ‘dan heb je toch andere dingen aan je hoofd’”. Hij richt zich tot een van zijn begeleiders: “Corné, geef mij dat ding eens even aan”. Hij krijgt zijn ambtsketen aangereikt en doet deze om. “Tja, dat ding heb ik niet altijd om, maar het protocol vereist dit voor zo’n moment als dit. U voelt nu misschien al een beetje waar dit naar toe gaat. Er zijn namelijk mensen die brieven hebben geschreven naar een organisatie. En die organisatie gaat dan informeren bij justitie, of u zich wel netjes gedragen hebt”. Hij kijkt veelbetekenend maar Nel. Die is zich van geen kwaad bewust, natuurlijk.
De burgemeester neemt opnieuw het woord: ”Die organisatie heeft gehoord dat u dit werk dus al heel lang doet, dat u veel betekent voor de samenleving. Dat moet gewaardeerd worden. En dan ga ik die woorden zeggen: Het heeft Zijne Koninklijke hoogheid behaagd”, en hij spelt bij Nel het draaginsigne op. “U allen van harte gefeliciteerd” besluit hij zijn betoog. Daar moet natuurlijk op gezongen worden, in de gloria, hiep hiep hiep, hoera!
Het is heel ontroerend te zien hoe de familie en later de vrijwilligers Nel hartelijk feliciteren met haar zeer verdiende onderscheiding. Het officiële gedeelte van deze avond is voorbij, glazen worden gevuld en bordjes met lekkere gerechten worden rondgebracht. De vrijwilligers zoeken elkaar op, in geanimeerd gesprek met elkaar over hun mooie werk, maar natuurlijk ook over andere onderwerpen. Ook de partners worden betrokken in het gezellige ‘geroezemoes’ en lijken het goed naar hun zin te hebben. Na nog een heerlijk dessert en een kopje koffie loop de brasserie uiteindelijk langzaam leeg. “Dag, tot snel”, zo klinkt het. VPTZ West-Brabant & Tholen is trots op haar vrijwilligers, in het bijzonder op die ene die vandaag bijzonder is onderscheiden.
