Zonder woorden
Jouw ogen
zoeken op mijn gezicht
naar woorden, vragen
die mijn mond niet meer kan uitspreken
en zo mijn gedachten
niet onder woorden kan brengen
Verdriet en pijn
vinden een weg, via mijn ogen
Een traan die over mijn wangen,
langs mijn mondhoek glijdt
waar het puntje van mijn tong
de zilte smaak waarneemt
De onmacht uit zich in mijn gebalde vuisten!
Frustratie en woede…
Ze bedaren bij de aanblik
van zorgen, de liefde in jouw ogen
Ik besef dat ook jij, in jóuw onmacht,
ook niet kan raden
wat míjn gedachten zijn
Ik wilde maar dat jij ze, als in een boek
allemaal zou kunnen lezen.
Zodat alles wat ik nog wil zeggen
je nog zo graag zou willen vertellen
jou zal troosten, als
zoals nu, mijn woorden
straks ook ík, er niet meer zal zijn.
Tekst
Rianne Uijtdewillegen